Laten liggen gebeurd zelfs sporadisch, net zo lang tot onze veiligheid is gegarandeerd. Eerder moesten we koste wat het kost hulpverlenen. Inmiddels zijn we zover dat als we naar bepaalde wijken (of families) toemoeten we eerst om assistentie moeten vragen. En inderdaad, het wordt altijd met krachtige woorden vanuit Den Haag aangepakt maar in de praktijk nauwelijks.
Toch blijft het een mooi vak en houd ik altijd in gedachten de mensen die blij met ons waren toen we ze bijstonden in hun moeilijkste momenten.
Maar heel soms nemen we ook een beetje wraak.....Zo moesten ik en mijn collega onlangs naar een eenzijdig ongeval. De patient was twee weken daarvoor ''erg vervelend'' geweest als omstander. En toen hij ons echt nodig had hebben we hem een klein beetje teruggepakt. Per ongeluk verkeerd geprikt voor een